به نقل از «مشرق»

تبلیغ بردگی جنسی در بزرگترین رویداد مد و فشن دنیا+ عکس

تاریخ انتشار: ۲۹ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۰۲۰۶۰۵

مت‌گالا، تقریباً از همان آغاز خود در ۱۹۴۸، یکی از ویترین‌هایی بوده است که «الیت»(نخبگان) حاکم بر دنیای سرگرمی، فانتزی‌ها و تفکرات شوم و لوسیفری خود را به رخ می‌کشند.

به گزارش مشرق، مراسم مت گالا مهم‌ترین رویداد در بخش مد و فشن در دنیا محسوب می‌شود. این مراسم اولین بار در سال ۱۹۴۸، توسط النور لمبرت (Eleanor Lambert)، خبرنگار مد و از مدیران موسسه طراحی لباس با هدف جمع‌آوری و کمک به حفظ لباس‌های تاریخی این موسسه برگزار شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مراسم مت گالا هر سال در اولین دوشنبه ماه مه برگزار می‌شود. امسال نیز این مراسم در مکان معمول آن، موزه هنر متروپولیتن نیویورک برگزار شد؛ اما چیزی که نظر خبرنگاران مستقل و فعالان شبکه‌های اجتماعی را به خود جلب کرد، هماهنگی کامل این مراسم (مثل بسیاری دیگر از مراسم به اصطلاح هنری-فرهنگی سال ۲۰۲۳) هماهنگ و همسو با دستور کار ترویج و تبلیغ «تغییر جنسیت»، «هویت سیال جنسی» و «تراجنسیتی» بود.

در مت گالا، باید شخصیت و عزتت را تحقیر کنید

مت‌گالا، تقریباً از همان آغاز خود، یکی از ویترین‌هایی بوده است که «الیت» (نخبگان) حاکم بر دنیای سرگرمی، فانتزی‌ها و تفکرات شوم و لوسیفری خود را به رخ می‌کشند.

مراسم MET Gala ۲۰۲۳ افراد مشهوری مانند Doja Cat، Bad Bunny و Lil Nas X را گرد هم آورد و تقریباً همه آن‌ها لباس‌های مضحک یا شرم‌آور به تن دارند؛ زیرا آنها بردگان صنعت هستند و با آنها چنین رفتارهایی می‌شود.

این رویداد که توسط یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های رسانه‌ای جهان (CondeNast) برگزار می‌شود، یک واقعیت مهم را نیز تأیید می‌کند: برای اینکه یک ستاره باشید، باید تسلیم نخبگان باشید و برنامه‌های آن را پیش ببرید. به همین دلیل، افراد مشهور با لباس‌هایی که تحقیرآمیز است و یا جایگاه آن‌ها را به عنوان برده‌های صنعت تأیید می‌کند، در این جشن حاضر می‌شوند.

اصولاً فقط به تعداد مردانی که با لباس (پوشیده) در این مراسم راه می‌روند نگاه کنید. این اساساً یک آیین تسلیم و بردگی است.

مت گالا؛ مراسم خیمه شب بازی با بردگان صنعت مد[۱]

تجلیل از «کارل لاگرفلد» بود. درحالی‌که این طراح آلمانی قطعاً یک نماد در دنیای مد است، طبیعت صریح او باعث شد تا او به یک چهره جنجالی تبدیل شود. اصولاً انتخاب این فرد به عنوان چهرهٔ رویداد امسال، در عین حال که تناقض‌آمیز است، افشاگر ماهیت گردانندگان این نمایش نیز هست.

کارل لاگرفلد، طراح مد معروف آلمانی با ثروت هنگفت که در سال ۲۰۱۹ مرد

او به دلیل مخالفت با سیاست مرکل در پذیرش میلیون‌ها پناهنده مسلمان «اسلام‌هراس» محسوب می‌شود. به او برچسب «همجنس‌گرا هراسی» نیز می‌زدند، زیرا معتقد بود که بزرگ کردن یک بچه توسط چند مرد، کار عجیبی است. او جنبش #MeToo را رد کرد و گفت: «اگر نمی‌خواهی شلوارت را بکشند، مدل نشو». او همچنین مدل‌ها را «موجودات احمق، سمی و کثیف» می‌داند.

سوال این است که چرا باید از شخصی با چنین دیدگاه‌های «جنجالی» و به ظاهر خلاف صنعت مد که در ظاهر در نقطه مقابل مشی و فلسفهٔ مراسمی چون مت‌گالا است، تجلیل شود؟ شاید یکی از پاسخ‌ها به این سوال مهم این باشد که نخبگان ذی‌نفوذ که در پشت صحنه مراسم مت گالا حضور دارند؛ نظرات او را قبول دارند.[۲]

کارل لاگرفلد چیزهایی گفت که نخبگان، پشت درهای بسته به آن اعتقاد دارند. درحالی‌که دیگران برای گفتن چنین چیزهایی سانسور یا "لغو" می‌شوند، لاگرفلد به سادگی "بزرگ‌تر از آن بود که شکست بخورد". لاگرفلد علیرغم گفتن چیزهایی که خلاف روایت رسانه‌های جمعی بود تا زمان مرگش در سال ۲۰۱۹ مورد احترام نخبگان و دست اندرکاران صنعت مد بود.

چه موضوعاتی در MET Gala برای مشاهده جذاب است؟

در مت گالا؛ به نوعی رفتار می‌شود که افراد کاملاً بالغ، مضحک به نظر برسند. ولی موضوع اصلی بر سر نوع پوشش و رفتار بردگان صنعت مد است.

Lil Nas X، خواننده مشهور رپ، سالهاست که برده صنعت است. موزیک‌ویدئوهای او در سال‌های اخیر، رسماً و عملاً به تبلیغ و نمایش نمادهای شیطانی اختصاص داشته است. همه چیز در مورد او نشان می‌دهد که او یک بردهٔ مرد است؛ (به تعبیر دیگر، او تبدیل به گربه نر شده است.)

"لباس" Lil Nas X در Met Gala ۲۰۲۳ فریاد می‌زند: "من تحت آزار جنسی گردانندگان منحرف صنعت مد هستم".

مانند لیل ناس ایکس، «کت دوجا»، دیگر رپر حاضر در این مراسم، سال‌هاست که آلبوم موسیقی موفقی نداشته است. پس چرا او همیشه جایی در زیر نورافکن‌های مراسم مت‌گالا و امثال آن دارد؟ زیرا او نقش خود را به عنوان گربه -بردهٔ بتا بازی می‌کند؛ و برای قدردانی از اربابان و رساندن پیام به عموم مخاطبان، او به عنوان یک بچه گربهٔ واقعی با چهره‌ای مصنوعی در مراسم گالا شرکت می‌کند.

حضور کَت دوجا با چهره گربه در مت گالا

«جرد لتو»- ستارهٔ هالیوود، یکی از اعضای ثابت MET Gala است. زیر لباس گربه، لتو کاملاً آرایش کرده و مانند یک جادوگر لباس پوشیده بود.

جَرِد لتو تنها سلبریتی مردی نبود که دستور کار پررنگ این روزها، یعنی ترویج «تراجنسیت»، آرایش و پوشش جنس مخالف داشت.

زیر لباس گربه، لتو کاملاً آرایش کرده و مانند یک جادوگر لباس پوشیده بود

پوشش زنانه برای مردان در جهت ترویج تراجنسیتی

یکی از نکات قابل توجه در مراسم مت گالا، پوشش های زنانه همچون دنبال دار بودن لباس و کفش زنانه برای مردان است که در جهت هدف مت گالا برای ترویج تراجنسیتی است؛ از سوی دیگر، البسه مردانه برای زنان نیز، یکی دیگر از نشانه‌های ترویج جنسیت سیال در مت گالای امسال بوده است.

به عنوان مثال "ریحانا و ASAP راکی" از اعضای ثابت MET Gala هستند. ASAP در مراسم امسال، دامن پوشیده است؛ البته این دامن، شبیه دامن سنتی است که مردان اسکاتلندی در مناسبت‌های خاص سنتی می‌پوشند، اما این که ASAP دنبالهٔ آن را چنان بلند گرفته که مثل لباس شب زنانه به دنبالش کشیده شود.

اسم «Bad Bunny» سال‌هاست که در دستور کار تراجنسیتی و هویت سیال جنسی است.

جرمی پوپ (بازیگر) نیز لباسی پوشیده بود که پشت سر او کشیده می‌شود.

Burna Boy یک خواننده نیجریه‌ای است

هاروی گیلن، بازیگر، نیز لباسی بلند و دامن مانند به رنگ صورتی پوشید تا جار بزند که "او هم در برنامه هست."

طراح مد رائول لوپز، هم یک لباس و کفش پاشنه بلند پوشیده بود

مدل مرد آلتون میسون این لباس عروسی را پوشید

کیم پتراس اولین خواننده تراجنسیتی است که بیشتر به خاطر حضور در اجرای آهنگ Unholy یا «شریر» سام اسمیت در مراسم گرمی شناخته شده است. این آهنگ به طور آشکار شیطانی است.

جردن راث تهیه کننده‌ای است که بر پنج تئاتر برادوی نظارت دارد. بااین‌حال، در گالا MET، او فقط یک آقای ترسناک در لباس زنانه بود

تلاش برای مردانه پوش شدن زنان در مت گالا

از دیگر دستور کارهای مشخص در این رژه سالانه، مردانه پوش شدن زنان ورزشکار و بازیگر است، به عبارت دیگر، برای هدف تراجنسیتی و جنسیت سیال، می‌بایست مرد و زن شبیه به یکدیگر شوند.

بریتنی گرینر، بازیکن بسکتبالی است که بیشتر به خاطر زندانی شدن در روسیه به دلیل نگهداری مواد مخدر شهرت دارد. پس از آزادی، او تبدیل به یک قهرمان شد و به سرعت از پلتفرم شبکه اجتماعی خود برای ترویج حضور مردان بیولوژیک تراجنسیتی در ورزش زنان استفاده کرد. گزارش‌ها و شایعات بسیاری وجود دارد که خود او نیز در واقع یک مرد تغییرجنسیت داده است.

کریستن استوارت، بازیگر هم در راستای دستور کار تبلیغ «تراجنسیتی» در ظاهر یک پسر نوجوان تخس با مدل موی پسرانه ظاهر شد

دواین وید، بازیکن سابق NBA و همسرش گابریله یونیون نیز در مت گالا حضور داشتند، با ظاهری شبیه اوباش در فیلم‌های کم‌هزینهٔ تین‌ایجری.

دواین وید، بازیکن سابق NBA و همسرش گابریله یونیون

اما اصولاً دلیل حضور این دو چه بود؟ دواین وید سال‌هاست در NBA بازی نکرده است و از دوران شهرتش چند سالی است که می‌گذرد. دلیل را باید در جای دیگری جُست:

پسر دواین وید و گابریله یونیون در سن ۱۲ سالگی نام خود را به زایا تغییر داد و به عنوان یک دختر معرفی شد. این تنها دلیل حضور آنها در MET Gala است.

زایا وید

در واقع، آن‌ها پاداش قربانی کردن پسر خود را در معبد نخبگان سیاه و دستور کار تراجنسیتی آنان، با حضور در جمع «معروف‌ها» دریافت می‌کنند.

Janelle Monae با لباسی مسخره و شرم‌آور در مراسم ظاهر شد

Janelle Monae در مهمانی اختصاصی بعد از مراسم عمومی، کاملاً و آشکارا با پوشش و آرایش یک بردهٔ جنسی جلوی عکاسان ظاهر شد.

مهمانی شیطانی بعد از مراسم مت‌گالا که تنها «وابستگان» به محفل، حق حضور در آن را دارند، راز پنهانی در بین کارکنان صنعت مد نیست. در واقع، در این مهمانی، همه این «بردگان»، «پیشی‌ها» و «عروسک‌ها» در خدمت مطامع و فانتزی‌های مهوّع گردانندگان پشت صحنه هستند. یک مهمانی که یادآور مناسک شیطانی فیلم «Eyes Wide Shut» استنلی کوبریک است.[۳] [۴]

دکتر دِرِه (از پدرخوانده‌های موسیقی رپ) با علامت «شاخ شیطان»، وابستگی و مرام خود را آشکار کرد.

لیزو (رپر آمریکایی) پای ثابت مراسم و مناسکی است که با پول و هدایت «نخبگان پنهانی» اداره‌کننده هالیوود برگزار می شود. او که گمانه‌ جدی درباره‌ تراجنسیتی بودنش وجود دارد، از «برده»های مورد علاقه‌ نخبگان پشت پرده است

لیزو سپس در مقابل یک پورتال مصری مشابه آنچه در لژهای ماسونی یافت می‌شود، اجرا کرد تا فانتزی‌های فرقه‌ای محافل سرّی هالیوود را برآورده سازد.

رویدادهایی مثل « مت گالا»، در بطن و بنیان خود، رویدادهای بیهوده و مضحکی هستند که کاملاً از واقعیت جدا شده‌اند. ازاین‌رو، ممکن است پرداختن به آن اتلاف وقت به نظر برسد. بااین‌حال، وقتی کسی مقدار ثروت و قدرتی که پشت این رویدادهای عمیقاً شیطانی و ضد انسانی را درک کند، متوجه می‌شود که این رویدادها، بازتابی از نیروهایی است که به معنای واقعی کلمه به دنبال کنترل جهان هستند.

درحالی‌که مهمانان شرکت کننده در این مراسم، به خودی خود ثروتمند و تأثیرگذار هستند، خودشان توسط افرادی کنترل می‌شوند که حتی از آنها ثروتمندتر و تأثیرگذارتر هستند. این افراد مشهور، برای خدمت به منافع رأس هرم ثروت و قدرت هرکاری می‌کنند و وقتی که فایده‌ای نداشته باشند، از کانون توجه خارج می‌شوند و یک "گربه-عروسک" (برده) جدید جای آنها را می‌گیرد. اگر بخواهند افشاگری کنند و رازهای کثیف پشت این زرق‌وبرق‌های پرخرج را فاش نمایند، بی‌رحمانه تنبیه و حتی حذف می‌شوند.

۱- همیشه رویدادهای عجیب و غریبی در اطراف گالا وجود دارد که به اتفاقی پیچیده در پشت صحنه اشاره دارد. به عنوان مثال، امسال، یک سلبریتی مرموز از هتل خارج شد که در کیسهٔ پلاستیکی پیچیده شده بود، گویی یک جسد مرده بود؛ برخی از مفسران ادعا می‌کنند که این یک مرده واقعی و یک «قربانی آیینی»(ریچوآل) بود که قبل از این واقعه انجام شده است.

۲- روایاتی که رسانه‌های جمعی ارائه می‌کنند برای توده‌ها است، نه نخبگان. آنها می‌دانند که مهاجرت انبوه، بخشی از یک طرح جهانی برای تضعیف کشورها است. آنها می‌دانند که جنبش #MeToo یک سیرک ظاهراً فضیلت‌مند بود که عامدانه، پدوفیل‌ها (آزارگران جنسی کودکان) را نادیده می‌گرفت؛ و بهتر است باور کنید که این نخبگان پشت‌پرده، احترامی برای «مدل‌ها» قائل نیستند.

۳- https://www.vogue.com/slideshow/chanel-met-gala-after-party-۲۰۲۳

۴- https://worldofwonder.net/did-you-know-the-metgala-was-just-a-front-for-satanic-rituals-these-youtube-videos-spills-the-dark-secrets-watch/

منبع: فارس

منبع: مشرق

کلیدواژه: انتخابات ترکیه قیمت لوسیفر شیطان پرستی تغییر جنسیت تراجنسیتی متروپولیتن بردگی جنسی مد و فشن مرکل همجنس بازی خودرو قیمت های روز در یک نگاه حوادث سلامت مراسم مت گالا مت گالا دستور کار فانتزی ها دواین وید صنعت مد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۰۲۰۶۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

درآمد میلیون دلاری شبکه‌های ماهواره‌ای از سینمای ایران! چرا و چگونه؟!

اینکه پرفروش‌ترین فیلم‌های یک سال اخیر سینمای ایران، همگی، کارزارهای تبلیغاتی خود را خارج از تلویزیون و به خصوص در شبکه‌های ماهواره‌ای دنبال کرده‌اند، نکاتی نگران‌کننده و حتی ناامیدکننده را به ذهن می‌آورد که موارد متعددی را از حیف‌ومیل و خروج ارز و البته از همه مهم‌تر کاهش مرجعیت رسانه‌ای تلویزیون شامل می‌شود.

به گزارش ایسنا، به نقل از روزنامه شهروند، یکی از نقاط قوت مدیریت سینمای ایران در این چند وقت اخیر فروش هزار یا به روایتی دقیق‌تر هزار و ٢٠٠میلیارد تومانی سینمای ایران در نزدیک به یک سال اخیر عنوان شده است. دستاوردی رکوردشکن و نویدبخش که البته با توجه به حقایقی که در ارتباط با این آمار رسانه‌ای شده، سوالات و تردیدهایی را نیز در فضای سینمای ایران به وجود آورده است، به‌خصوص از این نظر که این دستاورد آماری متعلق به تمامیت سینمای ایران در اکران یک سال اخیر نبوده و تنها و تنها به درصدی از فیلم‌های روی پرده تعلق دارد. بگذارید اینگونه بگوییم که از مجموع فروش هزار و ٢٠٠میلیارد تومانی سینمای ایران در سال گذشته بیش از یک‌میلیارد تومان مربوط به هفت فیلم «فسیل»، «هتل»، «تمساح خونی»، «هاوایی»، «شهر هرت»، «ویلای ساحلی» و «بچه‌زرنگ» بوده و در نقطه مقابل نیز نزدیک به ٦٠ فیلم دیگری که روی پرده آمده‌اند، روی‌ هم کمتر از ٢٠٠میلیارد تومان فروخته‌اند، یعنی پرفروش‌ترین فیلم‌های یک سال اخیر سینمای ایران -البته اگر «بچه‌زرنگ» را از فهرست خارج کنیم- ٦ فیلم کمدی هستند. فیلم‌هایی که البته در نگاهی دقیق‌تر، علاوه بر کمدی‌بودن از یک نظر دیگر نیز با هم مشابهت و پیوند دارند: تبلیغات خارج از تلویزیون، به خصوص در شبکه‌های ماهواره‌ای!

این مطلب با نگاه به این وجه از پیوند ٦ فیلم پرفروش سینمای ایران در یک سال گذشته به رشته تحریر درآمده است.

اینکه پرفروش‌ترین فیلم‌های یک سال اخیر سینمای ایران، همگی، کارزارهای تبلیغاتی خود را خارج از تلویزیون و به خصوص در شبکه‌های ماهواره‌ای دنبال کرده‌اند، نکاتی نگران‌کننده و حتی ناامیدکننده را به ذهن می‌آورد که موارد متعددی را از حیف‌ومیل و خروج ارز و البته از همه مهم‌تر کاهش مرجعیت رسانه‌ای تلویزیون شامل می‌شود.
در واقع این واقعیت که تمام ٦ فیلم پرفروش سال گذشته، فیلم‌هایی هستند که تبلیغات‌شان از شبکه‌های ماهواره‌ای پخش شده؛ چه از نظر آماری و چه از منظر شرایطی که منجر به این وضع شده و البته پیامدهایی که این اتفاق می‌تواند به دنبال داشته باشد، به نحو طعنه‌آمیزی آزاردهنده و البته در عین حال، آموزنده است و نشان می‌دهد که سیاست‌های نسنجیده شماری از مدیران میانی فرهنگ چگونه می‌تواند سیاست‌های عمومی فرهنگ کشور را دچار اختلال و خدشه کند.

آمار و ارقام ترسناک
داده‌هایی که درباره تبلیغات فیلم‌های سینمایی ایرانی در شبکه‌های ماهواره‌ای منتشر شده، عجیب و ترسناک هستند:
سال گذشته کارگردان فیلم «فصل ماهی سفید» گفته بود که «رسانه‌های خارجی هفته‌ای ۵ تا ۱۵هزار دلار برای تبلیغ فیلم‌های ایرانی می‌گیرند.» این فیلمساز البته بلافاصله یکی از فیلم‌های روی پرده را مثال زده بود که مبلغ گزافی -حدود ۲۵۰هزار دلار- داده و تمام باکس تبلیغات آن شبکه‌های ماهواره‌ای را برای فیلمش گرفته، تا با تبلیغ تمام‌وقت، هم فروش بالای فیلمش را تضمین کند و هم اینکه فرصت تبلیغ برای فیلم‌های رقیب باقی نگذارد.
داده‌های ترسناک در این زمینه ادامه دارند: «چندی پیش یک خبرگزاری نوشته بود که سال گذشته سینمای ایران بیش از صدمیلیارد تومان تنها به یکی از شبکه‌های ماهواره‌ای تبلیغ‌بگیر داده، به این معنا که تنها برای امری غیرضروری مانند تبلیغ فیلم که در شرایط درست در داخل کشور باکیفیت‌تر و بهتر هم می‌تواند انجام گیرد، رقمی تقریبا معادل یک‌ونیم میلیون دلار ارز از کشور خارج شده است.

یک حساب‌وکتاب ساده
سال گذشته یکی از روزنامه‌ها از قول یکی از مدیران بازاریابی شبکه‌های ماهواره‌ای نقل کرده بود که «برای پخش تیزر یک‌ماهه فیلم‌ها که شامل ٢٤٠ نوبت طی ٣٠ روز می‌شود، مبلغ ١٠هزار دلار دریافت می‌شود. برای پکیج ٥٤٠ نوبت پخش یک دقیقه‌ای برای تبلیغ آثار هم صاحبان آثار باید بین ٦٠ تا ٨٠هزار دلار کنار بگذارند.»
حالا در شرایطی که سال گذشته بالای ۱۰ فیلم تنها در شبکه جم تبلیغ داشتند -آن هم نه یک‌بار و ١٠ بار، بلکه به طرز مشمئزکننده‌ای بیشتر از هزار بار- و این وضع همین حالا هم برای فیلم‌های «تمساح خونی»، «بی‌بدن» و «سال گربه» ادامه دارد؛ با یک حساب سرانگشتی می‌توان متوجه شد که سینمای ایران تنها در یک سال گذشته برای تبلیغات فیلم‌ها چقدر هزینه کرده است!

آغاز ماجرا
اما اینکه چه شد که تبلیغات آثار سینمایی سر از شبکه‌های ماهواره‌ای درآورد، باید به روزهایی برگشت که تلویزیون که زمانی به محصولات فرهنگی روی خوش نشان می‌داد و به تریبونی برای بهتر دیده‌شدن آثار سینمایی تبدیل شده بود، تغییر رویه داد و شروع کرد به مقاومت مقابل پخش تبلیغات سینمایی و انداختن انواع و اقسام سنگ‌های مختلف پیش‌پای محصولات سینمایی که از این میان می‌توان از سختگیری‌های فراوان تا ممیزی‌های مستقل سازمان صداوسیما فراتر از آنچه وزارت ارشاد مصوب کرده، اشاره کرد.

این موارد که نارضایتی‌های بسیاری را موجب شدند، کم‌کم کنداکتور تلویزیون را خالی از تبلیغات محصولات سینمایی کردند و در ادامه نیز با قواعد و مقرراتی جدید از قبیل لزوم انجام ممیزی‌هایی عجیب و جدید صاحبان آثار را به سمت شبکه‌های ماهواره‌ای کوچ دادند.
چندی پیش سعید خانی، پخش‌کننده سینما و تهیه‌کننده آثاری مانند «من»، «دوزیست»، «حرفه‌ای» و «سال گربه» در این زمینه گفته بود که «مشکل اینجاست که شماری از مدیران تلویزیون درک درستی از محصول فرهنگی ندارند و در نتیجه نمی‌توانند ارتباط خوبی با سینما برقرار کنند. همه ما در یک کشور زندگی می‌کنیم و این طبیعی است که حق داشته باشیم سینما به تلویزیون کمک کند. اما متاسفانه چنین نگاهی در سازمان صداوسیما وجود ندارد و چنین می‌شود که حتی فیلمی مانند «دسته دختران» هم که یک فیلم ارزشی و دفاع مقدسی و در راستای سیاست‌های تلویزیون است، از تیزر بی‌بهره می‌ماند. اتفاقی که البته یک زمانی کاملا برعکس بود، ولی حالا دیگر آن نگاه کلان در مدیران تلویزیون وجود ندارد.»
 
چرا تلویزیون نه؟!
اما در شرایطی که تقریبا تک‌تک صاحبان فیلم‌ها به لزوم جلوگیری از خروج ارز از کشور واقفند و در عین حال، به تازگی نیز از موضع‌گیری شدید دولت و به خصوص عباس محمدیان، مدیرکل دفتر تبلیغات ارشاد، مبنی بر لزوم مقابله با پدیده خروج ارز و سرمایه از کشور و البته برخورد با فیلم‌های تبلیغ‌شده در ماهواره آگاهی یافته‌اند؛ پس چرا فیلمسازان و صاحبان فیلم‌ها چنین تصمیمی می‌گیرند و تبلیغ فیلم‌شان را به ماهواره‌ها می‌دهند؟
شماری از سینماگران به تازگی در پاسخ به این پرسش، از کاهش ضریب نفوذ تلویزیون و کاهش شمار مخاطبان این رسانه به عنوان یکی از دلایل این امر نام برده‌اند. این همان چیزی است که چندی پیش رئیس مرکز تحقیقات صداوسیما هم گفته بود که دیگر نمی‌توانیم انتظار مخاطبان ۸۰ و ۹۰درصدی داشته باشیم.
نکته دیگری که در این میان وجود دارد، عدم‌ صرفه مالی تبلیغات در تلویزیون است. به گزارش ایدنا، رسانه جامع تبلیغات تجاری ایران، تا قبل از ریاست پیمان جبلی، صداوسیما بین ۴۰۰ تا ۸۰۰ تیزر تبلیغاتی را به فیلم‌های سینمایی اختصاص می‌داد که نوعی یارانه به کالاهای فرهنگی بود، اما در دوره جدید صداوسیما این معادله برعکس شده و تنها ۱۰ تا ۱۵ تیزر تبلیغاتی به فیلم‌ها اختصاص داده می‌شود و سازندگان باید هزینه تبلیغات بیشتر را پرداخت کنند.
امیرحسین علم‌الهدی، یکی از مدیران فرهنگی دولت‌های گذشته و کارشناس اقتصاد سینما، با اشاره به اینکه «دلیل رجوع صاحبان آثار سینمایی به تبلیغات ماهواره‌ای کاهش ضریب نفوذ تلویزیون است که البته این هم تنها در مورد ۴۰درصد از سینمای ایران صدق می‌کند و روی ۶۰درصد باقی فیلم‌ها تاثیر چندانی ندارد»، می‌گوید: «علاوه بر این، تبلیغات در تلویزیون بر اساس اعداد و ارقام صرف مالی چندانی برای سازندگان آثار ندارد، بنابراین آنها ترجیح می‌دهند تبلیغ کارشان را با هزینه‌ای کمتر انجام دهند. البته در حال حاضر عدد دقیقی از میزان پول دریافتی تلویزیون بابت پخش تیزر ندارم، اما آخرین رقمی که در ذهنم هست، این استدلال را به من می‌دهد که تبلیغ فیلم در تلویزیون شاید به‌صرفه نباشد.»

حرف آخر
نتیجه این تصمیم مقرون‌به‌صرفه نبودن تبلیغات در تلویزیون برای فیلم‌های سینمای ایران و کوچ تبلیغات سینمایی به ماهواره‌هاست که همان‌طور که گفته شد باعث خروج یک‌ونیم میلیون دلار ارز شده و این پرسش را در شماری از خبرگزاری‌ها به وجود آورده است که «با ادامه این روند، آیا غیر از این است که سود رکوردشکنی‌های سینمای ایران بیش از اینکه به نفع سینما یا حتی تلویزیون ایران تمام شود، به جیب یکسری ماهواره‌ها ریخته می‌شود؟»
واقعا آیا رواست که سرمایه‌های کشور اینگونه از کشور خارج شود؟ آیا نباید کاری کرد و به خصوص نهادهای نظارتی نباید تلویزیون را وادار کنند در این راستا گامی بردارد؟!

انتهای پیام